5e bericht, El Mayo, Guadelupe en vrouwenprojecten

De donderdag van het gesprek met Roland had nog meer verrassingen in petto. Trudy en ik wilden namelijk El Mayo bezoeken. Dit is een stuk land wat enkele jaren geleden is gekocht door LM om de jongeren die op LM zijn geboren extra mogeljkheden te geven op een eigen bestaan, omdat LM te klein wordt. Tevens kunnen nieuwkomers, zoals de verjaagde indianengezinnen, die nu weinig land hebben, hier wat uitbreiding krijgen.
El Mayo lag te ver weg om naar toe te lopen. Roland zei dat z´n zoon er het meeste van weet, dus dat we daarvoor hem moesten benaderen. Maar om vier uur was Roland er nog en zei dat hij ons met de auto naar El Mayo wilde rijden. Er gingen verschillende anderen mee, die al lang op LM verblijven. Zo´n mogelijkheid voor bezoek doet zich dus niet zo vaak voor.

De weg omhoog was vreselijk hobbelig, en achterin de pickup geen pretje. Op een gegeven moment moesten we het laatste stukje lopen en Roland legde meteen uit waarom de natuur in dit stuk land zo bijzonder is. Bv. enkele wandelende bomen, een boom die een wondje kan ontsmetten, een boom met grote bladeren die, als je een blad op je hoofd legt, je hoofdpijn doet verminderen.
El mayo is de naam van een boom, die in mei heel mooi geel bloeit. Het aangekochte land bleek uit 16 grote stukken land te bestaan aan weerszijde van een zandweg, afgezet met prikkeldraad. Hier en daar waren fruitbomen aangeplant, koffiestruiken en suikerriet. Duidelijk het begin.
Voor de toewijzing van het land is een lijst opgezet met gegadigden, en op die volgorde wordt het land toegewezen. Er is een lange wachtlijst. Als iemand twee jaar niets aan het land doet, komt de volgende aan de beurt. M´n gastvrouw was nogal mopperig dat haar familie tot nu toe niets had toegewezen gekregen, omdat ze zes zonen heeft en ze volgens haar weinig land hebben. We hebben maar enkele stukken land gezien, omdat het een lange weg is en het donker aan het worden was. Aan het eind van de weg staat een finca waar een stel zonder kinderen woont: zij houden toezicht op het vee en het land. De werkers uit LM gaan meerstal te voet naar dit land, op 50 minuten loopafstand.

Guadelupe
is een Costericaanse vrouw die regelmatig op LM op bezoek komt. Ze heeft 10 jaar in Nederland gewoont, in Enschede en Groningen en kent redelijk Nederlands. Ze woont nu weer in Costa Rica (in de buurt van de aardbeving), en wil zich meer inzetten voor vrouwen en kinderen op LM. Dit is natuurlijk voor mij een mooie ontmoeting. Ze heeft een stukje land toegewezen gekregen op LM om een lokaaltje o.i.d. te bouwen, waar ze de ruimte heeft voor kunst, cursussen muziek en andere dingen. Wanneer deze lokatie klaar is kon ze helaas niet zeggen, het had vertraging opgelopen. Tijdens het festival zal ik haar weer ontmoeten en kunnen we verder praten.