Rotary Nicaragua

Door een gelukje kon ik het vorige weekend mee naar de Valentijnsviering van de Rotary Jinotega. Hieronder een verslag daarvan.
Maar eerst wat meer over Rotary in het algemeen en hoe het in Nicaragua functioneert in het bijzonder. Ik wist heel weinig over deze club, waar je in Nederland niet zoveel over hoort, maar nu ben ik natuurlijk wel geinteresseerd.

Rotary bestaat sinds 1905 en heeft over de hele wereld 1,2 miljoen leden, verdeeld over meer dan 200 landen. Het lidmaatschap kost 80 dollar per jaar. Over het algemeen hebben leden een goed inkomen en/ of veel kapitaal, maar dat is niet altijd het geval zoals bij Saskia. Je kunt ook lid zijn om je in te zetten voor maatschappelijke projecten.
Naast de wekelijkse vergaderingen heeft Rotary sociale en medische projecten waarvoor ze geld inzamelt en daarna verplichten de leden zich om zo’n project zelf uit te voeren in de eigen plaats of met een partner in een ander land.
Daarnaast kan een club een verzoek krijgen van andere rotaryclub om bepaald project uit te voeren. Deze verzoeken zijn meestal gericht aan clubs in tweede en derde wereld landen. De initiatief nemende club zamelt geld in en kan verdubbeling aanvragen bij Rotary Internationaal. De club van het ontvangende land moet 100 dollar betalen aan Rotary Internationaal. Daarbij moet de ontvangende club meestal ook nog allerlei voorbereidende activiteiten uitvoeren, zoals omschreven in het vorige stuk over de gezondheidsklinieken op het platteland.
Omdat Rotary Chinandega weinig geld heeft en veel verzoeken om een project te ontvangen, probeert ze geld via bepaalde activiteiten bij elkaar te sprokkelen. Zoals aanstaande zondag een uitstapje met de bus naar een natuurgebied met een rondleiding. Dan kan ik ook mee, de bofkont!

In Chinandega zijn maar weinig leden, negen, en de belasting per persoon is dan ook groot. In heel Nicaragua zijn er 140 leden verdeeld over tien clubs. Het aantal leden loopt terug vanwege de economische crisis. Deze is nog verdiept vanwege de corruptie bij de verkiezingen van november 2008, waarna de buitenlandse hulp aan de regeringsbegroting met 45 miljoen dollar is gekort.

In Nederland zijn erg veel clubs, zo blijkt uit de website http://www.rotary.nl
Hier staat Rotary omschreven als een club waarbinnen de leden bereid zijn om hun (vak)kennis ten dienste te stellen van de gemeenschap en direct of indirect deel te nemen aan charitatieve en educatieve projecten. De open communicatie van de honderdduizenden leden verbindt rotarians over de gehele wereld, gebaseerd op het essentiële grondbeginsel: service. De servicedoelstelling van Rotary is niet alleen het opzetten van fundraisingprojecten (van wereldwijd tot lokaal), maar ook het ter beschikking stellen van je (vak)kennis.

Rotary Internationaal heeft 33.000 clubs in meer dan 200 landen. De clubs zijn a-politiek, a-religieus en staan open voor alle culturen en rassen. Het is begonnen in 1905 in Chicago. Lange tijd konden alleen mannen lid zijn. In Chinandega staat dit nog van oudsher in de statuten, maar ze zijn nu bezig om dit officieel te wijzingen. Al verschillende jaren zijn vrouwen hier onofficieel lid en draaien volledig mee, ook in bestuursfuncties hoewel dat nu nog illegaal is.

Een belangrijk humanitair project van Rotary International is op dit moment 'Polio de Wereld Uit'. Met dit programma, gestart in 1985, werd beoogd om de ziekte polio in 2005 uit de wereld gebannen te hebben. Dit is helaas niet gelukt, er rest nog een klein aantal landen waar het poliovirus voorkomt. In samenwerking met WHO en Unicef zijn inmiddels meer dan 2 miljard kinderen in 122 landen gevaccineerd; in 2002 alleen al 165 miljoen. In 1985 werden 350.000 kinderen door polio getroffen. In 2002 werden nog 1.918 gevallen bij WHO gemeld.
Rotary werkt hard aan de moeilijke 'last mile to go' en blijft geloven in de eliminatie van polio. Tot nu toe heeft Rotary 200 miljoen dollar ingezameld dat door de Bill & Melinda Gates Foundation werd vermeerderd tot 555 miljoen dollar.
________________________________

Valentijnsdag bij Rotary Jinotega

Toevalligerwijs was er het vorig weekend een uitnodiging van de Rotary Jinotega aan de leden van de 10 rotaryclubs in Nicaragua om samen met hen Valentijnsdag te vieren; familie en vrienden waren ook van harte welkom. Dit is een jaarlijks terugkerende gebeurtenis, steeds door een andere Rotaryclub georganiseerd. De overburen van Saskia wilden er graag naar toe en zo konden wij mee met een gehuurde auto. Jinotega ligt op 1000 meter hoogte ligt tussen de bergen in het noorden van het land, dus het was aantrekkelijk om naar een nieuw gebied te gaan waar het bovendien wat kouder is. Ik was ook nieuwsgierig geworden naar de rotarymensen zelf en hoe zo’n weekend zou verlopen. Zaterdagavond zou er een gezellig samenzijn zijn en zondag zouden we een ekoboerderij voor koffie bezoeken op 1300 meter hoogte.

Het plan was om om acht uur ’s ochtends van huis te vertrekken, maar dat werd tien uur! Het was vier uur rijden, waarvan een gedeelte over een erbarmelijk slechte weg, maar de chaffeur wilde van geen pauze weten! Bij binnenkomst in Jinotega stond er een grote molen met een koffietentje erin, ze blijken een stedenband met Zoetermeer te hebben. Op een aantal plekken in de stad stond een beeldje of plakkaat van Rotary omdat ze iets verwezenlijkt hadden.

’s Avonds zou de bijeenkomst om zeven uur beginnen, maar de meesten kwamen pas na achten. Het was in een heel ongezellige grote ruimte, de ‘social club’, met keiharde muziek. Behalve de rotary waren ook andere gasten aanwezig. Tafels werden aan elkaar gezet en men begon te dansen. Af en toe bestelde je wat te eten, er werd veel gedronken. En dit was dan de bijeenkomst: gezellig bij elkaar zitten, wat eten en drinken en af en toe een dansje, en hiervoor hadden de meesten lang gereist!
Bij het afrekenen bleken opeens de prijzen aanzienlijk verhoogd in vergelijking met de prijslijst, zo’n 35 procent. Er werd wat gemorreld, met de eigenaar gesproken die onverwurmbaar bleek, maar bijna iedereen betaalde toch de hogere prijs. Om tien uur gingen de meesten naar hun hotel.

De volgende ochtend zouden we om negen uur naar de eko-boerderij Kilimanjaro vertrekken, die van een van de rotaryleden is. Om daar te komen heb je vierwiel aandrijving nodig en wij hadden dat niet met onze gehuurde auto. Toen kregen we een auto te leen via de zoon van de eigenaresse van het hotel waar de meeste gasten verbleven, waar we niets voor hoefden te betalen. Er waren trouwens wel een aantal mensen met zeer dure auto’s gekomen.
In file reden naar het San Rafael del Norte, een van de oudste dorpen in Nigaragua, waar een van de meest bekende kerken van Nicaragua staat, namelijk de Temple Parroquial, met een beroemde muurschildering van de duivel, die een steen naar Jesus gooit. Het gezicht van de duivel lijkt op het gezicht van Daniel Ortega. We stapten uit en vooral de muurschildering werd uitgebreid bekeken en gefotografeerd, omdat het een parodie is op de huidige president.
Toevallig liep er voor de kerk op straat net een oude gebochelde man die voetje voor voetje vooruitkwam in de warme zon. Hoewel de man niet bedelde, gaven een aantal roteryleden geld en maakten ze foto’s, het was wel wat genant.

En toen eindelijk naar boven naar ons eigenlijke doel. Eén auto kon niet de berg opkomen, zodat de vierwiel aandrijving alsnog geinstalleerd moest worden. Het was een prachtige tocht langs koffieplantages en arbeidershuisjes. Het bleek dat de eigenaar niet op de boerderij woonde maar in Jinoteca. Waar we aankwamen was eigenlijk alleen een grote schuur waarin gekookt werd en een gastenverblijf met vier kamers. Hier was de ontvangst, het zag er aantrekkelijk uit. Ook hier een grote geluidsinstallatie en je moest je eigen eten en drinken betalen. Dit zelf betalen geeft aan dat een aantal rotaryleden in Nicaraga niet bepaald rijk is, zodat de ontvangende club deze kosten voor haar rekening neemt.
De eigenaar van de finca Kilimanjaro gaf een rondleiding, maar wat hij liet zien was slechts een klein deel van de boerderij, de meeste gasten waren niet geinterresseerd. De benodigde electriciteit wordt met water uit de rivier via een waterrad en een eenvoudige generator opgewekt. De koffie wordt gedroogd en gepeld met een ouderwetse machine. Wel handig natuurlijk, want op de grond op plastiek drogen, wat we onderweg steeds zagen, is veel meer werk.
Na een paar uur was er een soort welkomswoord door de voorzitter van Rotary Jinotega en de komende voorzitter van Rotary Nicaragua Rosa Maria Zelaya, ex minister en werd er nog een groepsfoto gemaakt. En tot slot een karacoa, ook hier, waar Saskia werd uitgenodigd om een Nederlands liedje te zingen, ‘koffie, koffie, lekker bakje koffie ...’, wat nog redelijk lukte en veel succes had.
De drie Nicaraguaanse mensen in onze auto vonden het een heel geslaagde bijeenkomst, zelf moet ik er wel aan wennen, geheel anders dan ik verwacht had.

Op de terugweg in de auto hebben we het nog over onze verwachtingen gehad. Het bleek dat de voorzitter en de secretaris van elke club één keer per maand naar Managua reizen om met allerlei zaken te overleggen. De reiskosten en inkomstenderving draag je zelf. Flor, 26 jaar met een eigen winkel en Ery, 49 jaar en ook met een eigen winkel, doen dit dus elke maand. Geen wonder dat er in Nicaragua niet zoveel clubs en leden zijn.