Bouwbrigade voor een plattelandskliniek

Door een toevalligheidje is Saskia in contakt gekomen met de Rotaryclub Chinandega.
Toen ze namelijk twee jaar geleden verhuisde naar haar huidige woning, bleken haar overburen actieve leden van de Rotary te zijn.

Zelf was ik in 1993 ook al de Rotary tegengekomen in Managua, waar ze twee bancos communalis financierden voor twee groepen van 30 vrouwen in de bario’s (arme buitenwijken), zodat deze vrouwen drie jaar lang elke drie maanden een lening konden aangaan met lage rente die ze dan vervolgens wekelijks moesten terugbetalen. Banco’s communalis waren toentertijd een nieuw fenomeen in Nicaragua en het was moeilijk om donoren te vinden. Er waren op dat moment zeven b.c. en toen heb ik zelf voor de financiering van twee banken gezorgd. Daarna kregen ze van een rijke amerikaanse donorclub een miljoen dollar, omdat ze hadden aangetoond deze vorm van financiering te kunnen uitvoeren. Nu is er zelfs een afdeling in Chinandega!

Ik was wel verrast dat Saskia lid was geworden. Het lidmaatschap houdt o.a. in dat je je inzet voor goede doelen, en zo kwam ik midden in de voorbereidingen van een bouwbrigade voor twee plattelandsklinieken. Wat er nog moest gebeuren voor het bezoek van de bouwbrigade eind maart was een bezoek aan beide locaties en een offerte van de bouwkosten. De rotaryclub in de VS had veel moeite gedaan om geld in te zamelen, maar heeft uiteindelijk maar een beperkt budget bij elkaar gekregen in verhouding tot hun ambities. De aanvraag loopt al een jaar maar is niet goed afgehandeld door de rotaryclub in Chinandega, waardoor nu alles gehaast moet.

En zo gingen we donderdagochtend eerst op bezoek naar de kliniek in Belen die een aanvraag had om vergroot te worden en opgeknapt. Met de taxi gingen we over zeer hobbelige en stoffige wegen naar Belen, richting vulkanen, langs prachtige bomen met zeer dikke stammen, veel vrouwen op fietsen. Er is daar zelfs een boom van 600 jaar oud! De taxi bleef wachten totdat wij klaarwaren met meten en overleggen.
Bij aankomst bleek de kliniek 5,5 bij 5,5 meter te zijn, iets groter als m’n volkstuinhuisje. Ingedeeld in een werkruimte met drie werkplekken, een onderzoekskamertje en een wachtkamertje. Overal grote stapels mappen, waar geen gesloten kast voor was. De electriciteit zag er gevaarlijk uit, een kraantje in een hoekje.
We werden opgewacht door de verantwoordelijke van het gezondheidscentrum. Er stonden veel vrouwen met kinderen te wachten, zowel binnen als buiten. De kliniek is open van 8 tot 4 uur, er werken twee tot drie mensen, en is bedoeld voor ruim 5.000 mensen. Flor en Saskia hadden een aantal medische spullen bij zich van dezelfde roteryclub uit de VS die nu als bouwbrigade komt, die ze overhandigden. Ze waren er erg blij mee, vooral met een apparaat in de vorm van een pinguin, die gebruik wordt om astma te verlichten en kinderen dan geen angst aanjaagt. Eerst is er een lijst gemaakt wat ze allemaal nodig hadden aan medische spullen, daarna dat ze graag een uitbreiding van de kliniek hebben van 3 bij 5,5 meter, en waar dat het beste aangebouwd kan worden.

’s Middags was er een bespreking met een construktor/ aannemer over de plannen in La Grecia, waar nog geen gezondheidscentrum staat. Enkele bewoners hebben daar een stukje van hun grond afgestaan. Deze kliniek zou zo’n 10.000 mensen bedienen in de verre omgeving. De overheid heeft toestemming gegeven om daar een kliniek te openen en voor betaald personeel te zorgen. Er kwam op de bespreking ook nog een vrouw met haar echtgenoot die daar woont. Na een paar uur te hebben gepraat zijn we samen met de constructeur gaan kijken met hun auto.
Bij aankomst bleek er niets te zijn op het landje: geen electriciteit, geen water en geen oprit. De wegen zijn daar namelijk diep en smal uitgeslepen in vergelijking met de hoogte van het land vanwege het water, met een hoogteverschil van ongeveer 2,5 meter. De eerste aanblik was mistroostig, en je had niet bepaald het idee van ja, leuk, daar gaan we wat neerzetten. Allerlei voorwaarden ontbraken.
Electriciteit van de kerk die ernaast staat doortrekken was geen optie, omdat dit te zwak zou zijn. Het opnieuw doortrekken van de electra vanaf een bepaald punt zou veel geld kosten, namelijk 3.000 dollar. Een aggregaat huren zou kunnen, maar duur en dat terwijl er toch al niet veel geld is. Water van de kerk doortrekken kan, maar soms is er dagen geen water en dat kan niet met een kliniek. Een waterreservoir in de hoogte plaatsen? Ook is er extra geld nodig voor het maken van een goede opgang. Dit zijn dan wel de nodige tegenvallers op voorhand.

En ’s avonds kwam er nog een constructeur langs bij Saskia om een tweede offerte te maken. Deze man ging meteen een lijst met materialen maken, hoeveel mensen je moest inhuren met hoeveel salaris en wat de vervoerkosten zouden zijn. Wij moesten dan zelf nog de kosten van de materialen opvragen.
Al met al was me dit het dagje wel!

De offerte moet dinsdag klaar zijn, dus nu is er plotseling veel overleg mogelijk, ook met de mensen ter plaatse. B.v. over wat zij kunnen bijdragen om de kosten te drukken. Iedereen is heel bereidwillig, want het belang van de kliniek wordt wel ingezien. Saskia doet behalve veel aan de offertes, ook het contact met de rotaryclub in de VS, omdat zij de enige is die Engels spreekt en schrijft.In Chinandega zijn bijna geen mensen die Engels spreken.

Het is nu woensdag, en alles is gisteren met de nodige tegenslagen gemaild naar de VS (te grote bestanden voor de computer met een langzame verbinding), waar vanavond wordt besloten of de offerte acceptabel is en of alles doorgang kan vinden. Gisteravond lekker uit eten geweest met Saskia, die nu even rust kan nemen, hoewel er al weer een aantal moeilijke zaken op haar liggen te wachten, maar daarover later.